Σε όλα τα σοβαρά κόμματα, και δη σε αυτά τα οποία επιδιώκουν την εξουσία, οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από συλλογικά όργανα έπειτα από συζήτηση. Ο ρόλος του προέδρου είναι ,φυσικά, συσπειρωτικός και καθοδηγητικός, δεν ακυρώνει όμως την ύπαρξη και την λειτουργία συλλογικών θεσμικών οργάνων αντιθέτως, οφείλει ως θεσμικό όργανο και ο ίδιος, να διαλέγεται με αυτά.

Ιδιαιτέρως δε, στα αποκαλούμενα αριστερά κόμματα  η λειτουργία των θεσμικών κομματικών οργάνων έχει μακρά παράδοση στον σχηματισμό πολιτικών πρωτοβουλιών και αποφάσεων. Σε αυτά τα κόμματα ανήκει/ (ανήκε;) έστω και τύποις ο ΣΥΡΙΖΑ

Η ανανεωτική αριστερά διακρινόταν πάντα για τον σεβασμό της στις εσωκομματικές θεσμικές διαδικασίες την συλλογική λήψη αποφάσεων και την ανοχή στην διαφορετική άποψη.

Την προηγούμενη περίοδο, την περίοδο της ηγεσίας του κ. Τσίπρα, τα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσαν και ο τέως πρόεδρος λάμβανε υπ’οψιν του τις αποφάσεις τους.

Αυτά ίσχυαν μέχρι τις“σαρωτικές αλλαγές” που επιχειρεί ο νεοπαγής πρόεδρος οι οποίες σημαδοτοδούν το τέλος μίας πολιτικής διαδρομής για την αξιωματική αντιπολίτευση.

Τα ανωτέρω συνέβαλαν στην πολιτική απαξίωση του κόμματος από μερίδα των πολιτών.  Αυτό το γεγονός αποκτά βαρύνουσα σημασία  καθώς η κυβέρνηση τιτρώσκεται, και είναι φυσικό, από τα καθημερινά προβλήματα βιώνει την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της, για πρώτη φορά από το 2019, η παρουσία Κασσελάκη και η «απολίτικη» πολιτική του στάση δυσχεραίνει την δημιουργία εναλλακτικής απάντησης στα προβλήματα αυτά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε μονοπρόσωπο κόμμα χωρίς ιδεολογικό στίγμα. Το πολιτικό αφήγημα ελλείπει και στην θέση του προβάλλεται η αδιαμεσολάβητη σχέση του προέδρου και τους πολίτες, η οποία δεν σημαίνει ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στην διαμόρφωση πολιτικής αλλά, κατά τον κ. Κασσελάκη, μία άνευ όρων νομιμοποίηση. Ο ισχυρισμός περί «αδιαμεσολάβητης» σχέσης του αρχηγού το κόμματος, είναι μία φενάκη η οποία επιχειρεί να καλύψει την πολιτική κενότητα και την υφέρπουσα οργανωτική δυσλειτουργία του κόμματος η οποία έγινε εμφανής με την απώλεια την προοπτικής της επαναφοράς στην κυβερνητική εξουσία.