Οι εκλογές πλησιάζουν και για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια διαγράφεται προοπτική αυτοδυναμίας για ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία. Το κύριο θέμα δεν είναι όμως τόσο η αυτοδυναμία αλλά το πώς θα συμπεριφερθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την θεσμική θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ήδη από την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να επαναπροσδιορίσει τον ιδεολογικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ κινούμενος στον χώρο της κεντροαριστεράς με την δημιουργία της Προοδευτικής Συμμαχίας και τον προσεταιρισμό στελεχών και πολιτευτών που ανήκαν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ο αναπροσδιορισμός αυτός υποβοηθήθηκε από την αποχώρηση του κ. Καμμένου και των ΑΝΕΛ από τον κυβερνητικό συνασπισμό καθώς και η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Σημαντικό ρόλο σε αυτόν έχει παίξει βεβαίως και η στάση του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ το οποίο φαίνεται να αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και στο ρόλου ενός κόμματος της ελάσσονος αντιπολίτευσης απευθυνόμενο σε ένα ακροατήριο που δεν έχει ζήσει την εποχή της παντοδυναμίας του ή δεν ενδιαφέρεται για τον προγραμματικό λόγο που εκφράζει έχοντας μνήμες αποκλειστικά από το 2010 και μετά. Έτσι, καταλήγει να συγκεντρώνει την προσοχή το ενδιαφέρον ψηφοφόρων οι οποίοι έχουν ζήσει την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 1981 με τη χρήση παλιοκομματικών συνθημάτων και εξιδανικευμένων ανδρεοπαπανδρεϊκών αναμνήσεων περιχαρακώνοντας ψηφοφόρους κυρίως μέσης ηλικίας μη ενεργούς στην αγορά εργασίας.
Επιπλέον ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και η ρητορική του έχουν απομακρυνθεί από την επιχειρηματολογία της ριζοσπαστικής Αριστεράς κάνοντας χρήση πια ήπιας σοσιαλδημοκρατικής φρασεολογίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως «το μεγαλύτερο κεντροαριστερό κόμμα στην Ευρώπη» Και στις προεκλογικές ομιλίες του όμως επιχειρεί το λογικό άλμα της σύνδεσης της παράταξης του, της ανανεωτικής Αριστεράς, με το φιλελεύθερο κέντρο του Ελ. Βενιζέλου και εμμέσως, με την ελληνική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας όπως αυτή εκφράστηκε από το ιστορικό ΠΑΣΟΚ.
Την μεταστροφή αυτή μαρτυρούν και ξένες εφημερίδες οι οποίες σχολιάζουν ότι «Ο λαϊκιστής Τσίπρας δαμάστηκε από την Ευρώπη» και παραδέχονται πολλοί αξιωματούχοι της ΕΕ και στελέχη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μετέχει ως παρατηρητής.
Το ζητούμενο είναι αν αυτή είναι ειλικρινής, πράγμα που θα σημαίνει ανάγκη αλλαγής πρακτικών, τακτικών και στελεχών, και αν θα είναι οριστική. Αυτό το τελευταίο επιδέχεται αμφισβητήσεων αν λάβουμε υπ’όψη μας την προηγούμενη μαξιμαλιστική επιχειρηματολογία που διακατείχε τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ έως το 2015 καθώς και άλλα κόμματα που κατά καιρούς βρέθηκαν στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρόσφατα σχόλια