Οι δημοτικές εκλογές στην Τουρκία έχουν λάβει την μορφή «αγώνα μέχρις εσχάτων» όσο τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο, τόσο και για την αντιπολίτευση.
Κομβικό ρόλο έχει και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές οι νίκη του δήμου της Κωνσταντινούπολης για διαφορετικούς λόγους.
Η νίκη στην Κωνσταντινούπολη για τον Ερντογάν έχει ιδιαίτερη συμβολική και πολιτική σημασία
Έχει κατ’αρχάς συμβολική διάσταση η ανάκτηση του μεγαλύτερου δήμου της χώρας από την αντιπολίτευση, διότι επιθυμεί να επιβεβαιώσει τον ηγεμονικό ρόλο του στην πολιτική ζωή της χώρας και να εξουδετερώσει τον ισχυρότερο εν δυνάμει αντίπαλό του
Η Κωνσταντινούπολη αντιπροσωπεύει περίπου το 20% του πληθυσμού της Τουρκίας και το ένα τρίτο της οικονομίας της. Επιπλέον, o Ερντογάν δεν επιθυμεί η αντιπολίτευση να έχει τον έλεγχο και την διαχείριση των πόρων για τα «φαραωνικά» κατασκευαστικά έργα, δεύτερον, είναι η πόλη από την οποία άρχισε ο ίδιος την διαδρομή του προς την εξουσία. Εξελέγη δήμαρχος το 1994 για να συνεχίσει πρωθυπουργός το 2003 και μετέπειτα, με την αλλαγή του Συντάγματος πρόεδρος της χώρας
Ενδεχόμενη νίκη της αντιπολίτευσης, πιθανώς να επιδράσει συσπειρωτικά μετά τις διαδοχικές ήττες και να οδηγήσει σε μία μακρά προεκλογική περίοδο.
Ίσως ο Τούρκος πρόεδρος να οδηγηθεί σε αναπροσαρμογή στρατηγικής της διακυβέρνησης του καθώς θα εξαρτάται από το ΜΗΡ για την παραμονή του στην εξουσία.
Σε περίπτωση επικράτησης του υποψηφίου του Ερντογάν θα επιβεβαιωθεί η πολιτική ηγεμονία του Τούρκου προέδρου, ο οποίος θα έχει το πλεονέκτημα των κινήσεων για τα επόμενα χρόνια ώστε να μεθοδεύσει την παραμονή του στην εξουσία και μετά το 2028 οπότε και λήγει η δεύτερη θητεία κατά το Σύνταγμα
Είναι προφανές ότι η αντιδυτική ρητορική θα οξυνθεί καθώς προσθέτει πολιτικούς πόντους, πολύ περισσότερο όσο διαρκεί ο πόλεμος στη Γάζα. Σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι αμφίβολη μία ουσιαστική μεταβολή σε ό,τι αφορά τον πυρήνα των διαφορών με την Ελλάδα, καθώς οι ανεδαφικές, αναθεωρητικές θέσεις της γείτονος δεν επηρεάζονται από το πολιτικό κλίμα.
Τέλος, αν και η συζήτηση γίνεται για τις εκλογές και το αποτέλεσμά τους, είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν είναι μία δυτικού τύπου δημοκρατική χώρα στην οποία οι εκλογές διεξάγονται με αδιάβλητο τρόπο, αλλά μία sui generis χώρα χωρίς δημοκρατική παράδοση με αυταρχικές ροπές στο εσωτερικό και αναθεωρητικές τάσεις στο εξωτερικό περιβάλλον, συνεπώς, μία ανάλυση “δυτικού τύπου” δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της χώρας αυτής.
Πρόσφατα σχόλια