Με την παραίτηση του κ. Τσίπρα από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει ο δρόμος για την επόμενη ημέρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό είναι ιδιαιτέρως δύσκολο γιατί ο μέχρι πρότινος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ταυτίσει την πορεία του με την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το σημείο εγείρονται αμφιβολίες για το εάν μπορεί να συγκροτηθεί ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα απόντα καθώς αυτός ήταν ο οποίος οδήγησε το κόμμα από το πολιτικό περιθώριο στην κυβέρνηση της χώρας.
Επιπλέον, το ισχυρό συσπειρωτικό συστατικό, αυτό της εξουσίας λείπει από το 2019 και οι τρεις διαδοχικές ήττες είναι επόμενο να προκαλέσουν εσωτερικές τριβές και ενστάσεις για την αντιπολιτευτική στρατηγική που ακολουθήθηκε. Εκ του αποτελέσματος η διεύρυνση δεν απέδωσε και η στροφή προς τα αριστερά θα προκαλέσει περαιτέρω συρρίκνωση. Το κύριο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις και θέσεις επί των οποίων να γίνει η εκλογή του νέου προέδρου. Όλα τα μέχρι στιγμής εμφανιζόμενα ως διάδοχα πρόσωπα ήταν πρόσωπα που εξέφραζαν την γραμμή Τσίπρα χωρίς ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις, χωρίς διακριτό πολιτικό στίγμα.
Η ήττα του κόμματος στις διπλές εκλογές οδηγεί σε συζήτηση για τον μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη υπάρχουν συζητήσεις για την χρησιμότητα, την αποτελεσματικότητα και την σκοπιμότητα της στροφής προς το Κέντρο. Η στρατηγική απέδωσε καρπούς την περίοδο της μνημονιακής κρίσης και της εκλογικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, την τρέχουσα περίοδο θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να καρπωθεί πολιτικά οφέλη; Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι όμοροι χώροι είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει εντός ανταγωνισμός για τον προσεταιρισμό αυτής της κρίσιμης μάζας ψηφοφόρων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι δελφίνοι έχουν ταυτιστεί στην συνείδηση των πολιτών με τις αντιδημοφιλείς πολιτικές επιλογές της περιόδου 2015-2019. Η ταύτιση αυτή τροχοπεδεί την αυτόνομη πολιτική τους πορεία. Πως θα μπορέσουν να ξεπεράσουν αυτή την ταύτιση και να δημιουργήσουν προσωπικό στίγμα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του εστίασε σε μία ισοπεδωτική πολιτική αναδιανομής με αύξηση φορολογίας χωρίς παραγωγή εισοδήματος, χωρίς μέριμνα για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Στην αντιπολίτευση πορεύθηκε με γενικεύσεις, απουσία προτάσεων και κατηγορίες κενές περιεχομένου, ενώ είχε πεδίο άσκησης κριτικής αναλώθηκε σε δομική αντιπολίτευση.
Η πολιτική συγκυρία της μνημονιακής περιόδου τον έκανε από μικρό κόμμα της Αριστεράς αξιωματική αντιπολίτευση και έπειτα κυβέρνηση. Χωρίς την συγκυρία ως προωθητικό καύσιμο είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να δομήσει πειστική εναλλακτική πολιτική πρόταση και να αναρριχηθεί στην εξουσία.
Το κυριότερο ζήτημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα”κλειστό κόμμα”στελεχών ή κόμμα αχινός, δεν έχει στελέχη στην κοινωνία σε αντίθεση με το πρώιμο αντιπολιτευτικό και κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ με το οποίο συχνά συγκρίνεται. Τα στελέχη τα οποία θα διαγωνιστούν για την ηγεσία ουσιαστικά δεν «αφορούν» στο κοινωνικό σύνολο, είναι άτομα της κομματικής γραφειοκρατίας.
Τέλος, η αλλαγή ηγεσίας στην αξιωματική αντιπολίτευση τοποθετεί την ΝΔ σε ένα διαφορετικό πλαίσιο πολιτικού ανταγωνισμού καθώς με την αποχώρηση Τσίπρα εκλείπει το πολιτικό επιχείρημα «ψηφίστε ΝΔ για να μην έρθει ο Τσίπρας» και κάνει την κυβέρνηση να κρίνεται αποκλειστικά για τις επιτυχίες ή τις παραλείψεις της. Είναι δηλαδή μία ευκαιρία ωρίμανσης του πολιτικού προσωπικού και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόσφατα σχόλια