Η Γαλλία διέρχεται κύκλους φάσεων βίας και ύφεσης. Αυτή τη στιγμή με αφορμή τη δολοφονία του δεκαεφτάχρονου υπάρχει πάλι μια έξαρση της αντικοινωνικής βίας η οποία έχει εν πολλοίς χαρακτηρίσει τη 2η περίοδο της Προεδρίας Μακρόν. Τα κίτρινα γιλέκα, οι διαδηλώσεις για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος και οι τωρινές διαδηλώσεις καταδεικνύουν ότι υπάρχει βαθιά διαίρεση στη γαλλική κοινωνία. Στη μια μεριά βρίσκεται το Παρίσι και άλλες μητροπολιτικές περιοχές και στην άλλη η Γαλλία της υπαίθρου και άλλων μικρότερων πόλεων.
Τέτοιου τύπου διχοτομίες δεν είναι σπάνιες στις δυτικές κοινωνίες του 21ου αιώνα. Κοινωνικά στρώματα και κοινωνικές ομάδες οι οποίες σε παλαιότερες περιόδους θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά να ανέλθουν κοινωνικά, και να αποκτούν οικονομική επιφάνεια στις κοινωνίες της προϊούσας παγκοσμιοποίησης με τη ραγδαία τεχνολογική πρόοδο και τις συνεχείς κοινωνικές ανακατατάξεις με τη δημιουργία νέων κοινωνικών στρωμάτων αδυνατούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, οι διαδηλώσεις και οι ταραχές προέρχονται από τις υποβαθμισμένες περιοχές του Παρισιού και από άτομα που ανήκουν στα πιο ασθενή κοινωνικά στρώματα τα οποία πλήττονται εν μέρει και από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μακρόν.
Ασφαλώς, προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η αποκατάσταση της τάξης όμως μια μόνη αποκατάσταση της τάξης χωρίς μέριμνα για την ένταξη αυτών των κοινωνικών στρωμάτων και των αποκλεισμένων ατόμων στην κοινωνική πραγματικότητα είναι κολοβή. Χρειάζεται δηλαδή εκτός από την όψη της πυγμής του κράτους και η άσκηση γενναιόδωρης κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής συνοχής, ώστε να αποσοβηθεί η πιθανότητα επανάληψης των τάραχών. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι μοναδικός ωφελούμενος από αυτές τις ταραχές είναι τα πολιτικά άκρα .
Ο μεν Μελανσόν θεωρεί τις ταραχές ως επαναστατική γυμναστική, η δε Λεπέν τροφοδοτείται εκλογικά από την ανησυχία του μέσου Γάλλου πολίτη για τα επεισόδια ο οποίος αντί να επιλέξει τα παραδοσιακά κόμματα στρέφεται προς το κόμμα της. Τέλος, αυτό που θα πρέπει να διασφαλιστεί είναι η ασφάλεια και η εμπιστοσύνη των Γάλλων πολιτών προς το κράτος το οποίο ,αξίζει να σημειωθεί εδώ. παραδοσιακά θεωρείται αποτελεσματικό. Μέχρι στιγμής οι κινήσεις της κυβέρνησης Μακρόν δεν φαίνεται να κατευνάζουν τα πνεύματα, σπασμωδικές και αφελείς αντιδράσεις εξοργίζουν τους πολίτες γιατί είναι ημίμετρα και δεν παράγουν πολιτικά αποτελέσματα.
Συνεπώς, μπορεί να ειπωθεί ότι η βαθύτερη αιτία για τα γεγονότα ,πέραν του τραγικού αντικειμενικού συμβάντος, δεν είναι μονοδιάστατη αλλά είναι συνισταμένη μίας πληθώρα οικονομικών, πολιτικών ,και πολιτιστικών ακόμη. παραγόντων.
Πρόσφατα σχόλια