Oρισμένοι   ίσως αναρωτιούνται αν μπορεί να υπάρξει πολιτικό όφελος για τον ΣΥΡΙΖΑ από την διαπραγμάτευση σχετικά με το σκοπιανό ζήτημα.

Σε όλη την πορεία του  μέχρι τώρα δημιουργούσε φαντασιακούς  αντιπάλους ώστε να μπορέσει να κυβερνήσει απρόσκοπτα διαιρώντας.   Στην αρχή εκμεταλλευόμενος την δυσαρέσκεια των πολιτών στοχοποίησε την  Ευρώπη και τους θεσμούς της. Ήταν η περίοδος της  εξάμηνης «υπερήφανης» διαπραγμάτευσης η οποία έφτασε στο χείλος της καταστροφής την χώρα.

Μετά το Δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015 κυριάρχησε η αφήγηση του « ή εμείς ή αυτοί» και η μάχη με το «παλιό πολιτικό σύστημα» Στο πλαίσιο αυτής της αφήγησης θα πρέπει να εντάσσουμε την προσπάθεια δημιουργίας νέου πεδίου για τα ΜΜΕ όπως και την ημιτελή απόπειρα αναθεώρησης του Συντάγματος.

Την περίοδο που διανύουμε ζούμε την λεγόμενη «καθαρή « έξοδο στις αγορές η οποία δεν είναι προφανώς μία στρατηγική ανάπτυξης και κοινωνικής πολιτικής  αλλά περιορίζεται στην ευκαιριακή  χορήγηση επιδομάτων, τα οποία προέρχονται από την εξοντωτική φορολογία, προς άγρα ψήφων.

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι βαδίζουμε προς αναπτυξιακή περίοδο, τα οικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι παραμένουμε στάσιμοι σε υφεσιακή κατάσταση η οποία δυστυχώς παρατείνεται στο διηνεκές.

Ακριβώς λόγω αυτής στατικής κατάστασης και της διαχείρισης των τελευταίων τριών ετών συμφέρει τον μείζονα κυβερνητικό εταίρο να χειριστεί το μακεδονικό ζήτημα με τρόπο ο οποίος να οδηγήσει τους ΑΝΕΛ σε πτώση της κυβέρνησης. Θα έχει δημιουργήσει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την συνήθη του τακτική έναν ακόμα φαντασιακό αντίπαλο την «Δεξιά». Τακτική η οποία πιθανώς αποπροσανατολίσει το εκλογικό σώμα από τα οικονομικά δεδομένα στα εθνικά θέματα.