Τα τρέχοντα γεγονότα με την όξυνση της στάσης Τουρκίας με αιχμή το μεταναστευτικό έχουν προκαλέσει ερωτηματική σχετικά με τις επιδιώξεις της. Τουρκίας. Αυτές μπορούν να γίνουν σαφείς αν αναλογισθούμε της μέχρι τώρα κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας στην Μέση Ανατολή. Η αποτυχία της εισβολής στην Συρία έχει καταδείξει την αναντιστοιχία ρητορικής και πράξης και έτσι προέκυψε η ανάγκη ενός άλλου τρόπου επίδειξης ισχύος.

Αναλυτικότερα, με το άνοιγμα των συνόρων επιδιώκονται μια σειρά στόχων όπως οι εξής

  • Πίεση προς την ΕΕ ώστε να εκβιάσει την μέγιστη δυνατή χρηματική ενίσχυση του με δικαιολογία την αδυναμία της Τουρκίας να συντηρεί στο έδαφος της εκατομμύρια προσφύγων.
  • Εντονότερη πίεση και επίδειξη ισχύος προς την Ελλάδα σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες έκνομες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο.
  • Δημιουργία θετικών εντυπώσεων στο εσωτερικό της Τουρκίας με σκοπό την καλλιέργεια ισχυρού πολιτικού προφίλ του Τούρκου Προέδρου.
  • Εμπέδωση ότι η Τουρκία αποτελεί μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη και ότι οποιαδήποτε κίνηση της ΕΕ ουσιαστική θα πρέπει να γίνεται αφού πρώτα ληφθούν υπόψη οι προθέσεις και οι επιδιώξεις της Τουρκίας.

Όμως, παραδόξως, η κίνηση αυτή απέφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα μέχρι στιγμής. Πιο αναλυτικά

  • Η ΕΕ αντέδρασε συντεταγμένα και δεν υπέκυψε στις τουρκικές πιέσεις για αύξηση των παρεχόμενων χρημάτων
  • Η Ελλάδα σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση κινήθηκε με αποφασιστικότητα και ετοιμότητα κλείνοντας τον δρόμο σε οποιαδήποτε επιβουλή
  • Η Τουρκία δεν ισχυροποιήθηκε στην περιοχή αλλά αντιθέτως θεωρείται αποσταθεροποιητικός παράγων για την Μέση Ανατολή.