Όσο πλησιάζουμε προς την εκλογική αναμέτρηση και η ένταση της προεκλογικής εκστρατείας αυξάνεται, αρχίζει και η μάχη των εντυπώσεων και της εικόνας έχει δυστυχώς υποβαθμίσει τον προγραμματικό πολιτικό λόγο που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει την προεκλογική περίοδο. Έτσι, δεδομένης της απουσίας πολιτικού λόγου η προεκλογική περίοδος μπορεί να συνοψισθεί ως εξής
Οι πολιτικές παρατάξεις αποφεύγουν για τους δικούς του λόγους και με τη χρήση προτάσεων-συνθημάτων τις πολιτικές προτάσεις στερώντας από τους πολίτες μια ακόμη ευκαιρία να κρίνουν ,να συγκρίνουν και να επιλέξουν τις πολιτικές θέσεις που θεωρούν ότι τους εκφράζουν.
Η αντιπολίτευση δεν προτείνει πειστικές εναλλακτικές πολιτικές παρά περιορίζεται σε πολιτικές κινήσεις εντυπωσιασμού και όχι ουσίας. Θα μπορούσε, αντί να περιορίζεται σε πομφόλυγες, υπάρχουν ,φυσικά, μεμονωμένες εξαιρέσεις, θα μπορούσε να εστιάζει την κριτική της στα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες και να χτίζει ένα θετικό αφήγημα αντί να εμμένει στην αρνητική κριτική.
Η κυβέρνηση, δείχνει να έχει επαναπαυθεί στην πρωτιά της δίνουν οι δημοσκοπήσεις και δεν προτείνει λύσεις στα μείζονα προβλήματα. Δεν συγκρούεται με διαχρονικές παθογένειες οι οποίες τροχοπεδούν την χώρα. Ενώ η πρώτη περίοδος της πανδημίας αντιμετωπίστηκε με επιτυχία η δημοσκοπική υπεροχή και η έλλειψη αντιπολιτευτικού αφηγήματος οδήγησαν σε αστοχίες παραλείψεις οι οποίες είναι φυσικό ότι την βαρύνουν.
Οι δύο μεγαλύτερες παρατάξεις προσφέρουν γενναιόδωρες υποσχέσεις για μείωση φόρων αύξηση μισθών συνάξεων, γενικότερα μία πολιτική παροχών που θυμίζει την περίοδο προ του 2009, παρά την πικρή εμπειρία της δεκαετούς κρίσης η οποία θα έπρεπε να λειτουργεί «παιδαγωγικά» προς αποφυγή των υπέρμετρων υποσχέσεων, παραγνωρίζοντας την ιδιαίτερη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την μεταμνημονιακή και μετά κόβιντ ρευστή πραγματικότητα. Με τον πληθωρισμό να καλπάζει και την χώρα σε καθεστώς δημοσιονομικής χαλάρωσης είναι προφανές ότι μία πολιτική αποκλειστικώς προσανατολισμένη στον ιδιωτικό τομέα και ημίμετρα όπως το λεγόμενο «καλάθι του νοικοκυριού» δεν θα αποφέρουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Όλες συμπεριλαμβάνουν στους συνδυασμούς τους πρόσωπα με αμφίβολο πολιτικό εκτόπισμα και ικανότητες προς άγραν ψήφων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνωστού ράπερ με αμφιλεγόμενο λόγο.
Κανείς δεν αρθρώνει πολιτικό λόγο ουσίας σχετικά με τα σημαντικότερα παγκόσμιας εμβέλειας θέματα, το θέμα της κλιματικής αλλαγής και το προσφυγικό ζήτημα και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και την θέση της Ελλάδας σε αυτό. Είναι δεδομένο ότι από το 2022 και έπειτα ο κόσμος έχει αλλάξει. Η έννοια του παγκόσμιου χωριού έχει μεταβληθεί. Έχουν περάσει σε μικρές «παγκοσμιοποιήσεις» περιφερειακού χαρακτήρα σε έναν πολυπολικό κόσμο. Ο πολυπολικός αυτός κόσμος απαρτίζεται από τις νέες αναδυόμενες οικονομίες και δημιουργεί νέα δεδομένα και περιορισμούς. Απλογικές αναλύσεις που ανάγονται στον 20ο αιώνα μόνο αποπροσανατολισμό προκαλούν. Δέον είναι οι πολιτικές παρατάξεις να παρουσιάσουν τις θέσεις τους για την θέση της χώρας στο διεθνές σύστημα.
Κανείς δεν τοποθετήθηκε σχετικά με το θέμα της ασφάλειας των πολιτών της μεταρρύθμισης της Δικαιοσύνης και της εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών. Αναλώνονται σε αλληλοκατηγορίες χάριν εντυπωσιασμού.
Κανείς δεν σκιαγραφεί με τον πολιτικό του λόγο μια σταθερή πορεία για τη Χώρα. Να εγγυηθεί την μακρόπνοη οικονομική ανάπτυξη για όλους με σταθερότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Οι πολίτες επιθυμούν να γνωρίζουν τις θέσεις και τις προτάσεις των κομμάτων ώστε η ψήφος να μην είναι στην λογική του «το μη χείρον βέλτιστον»
Πρόσφατα σχόλια